W powojennym Wrocławiu początki badań i kształcenia studentów na kierunku melioracji wodnych mają związek z utworzeniem 15 grudnia 1945 r. Katedry Melioracji i Inżynierii Rolnej na Wydziale Rolnictwa z Oddziałem Ogrodniczym, utworzonym w sierpniu 1945 r., wchodzącym w skład jedynej we Wrocławiu uczelni – Uniwersytetu i Politechniki. Profesor Stanisław Bac (senior), wybitny uczony Politechniki Lwowskiej, zorganizował od podstaw wyżej wspomnianą katedrę, doprowadził do utworzenia w 1949 r. specjalizacji z melioracji rolnych, którą ukończyło 12 absolwentów, a w 1950 r. Oddziału Melioracji Rolnych, na którym rozpoczęło naukę 50 studentów. Samodzielny Wydział Melioracji Rolnych powstał w 1951 r., jeszcze w ramach Uniwersytetu i Politechniki, a od 17 listopada 1951 r. działał w strukturach już samodzielnej Wyższej Szkoły Rolniczej. Pierwszym dziekanem został prof. Stanisław Bac, a prodziekanem zastępca profesora mgr Roman Hlibowicki – kierownik Katedry Miernictwa.
Na wydziale istniały następujące jednostki organizacyjne:
Wydział otrzymał budynek przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 42 (na skrzyżowaniu z ul. C.K. Norwida), wyremontowany przy znacznym udziale pracowników i studentów.
Powstała Katedra Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego – kierownik, zastępca profesora mgr inż. Karol Tworowski. Wydział Melioracji Rolnych zmienił nazwę na Wydział Melioracji Wodnych.
Utworzono Katedrę Mechaniki Budowli i Konstrukcji Budowlanych (kierownik, zastępca profesora mgr inż. Bronisław Broś), Katedrę Budownictwa Wiejskiego (zastępca profesora dr inż. Czesław Wajdzik) oraz Katedrę Ekologii Roślin (prof. dr hab. inż. Eugeniusz Ralski).
Powstały Katedra Torfoznawstwa (prof. dr hab. inż. Marian Niklewski), Katedra Geodezji Wyższej oraz Fotogrametrii (obydwiema kierował zastępca profesora dr inż. Roman Hlibowicki), Katedra Rolniczego Użytkowania Terenów Zmeliorowanych (doc. dr hab. inż. Józef Dzieżyc) oraz Katedra Geodezyjnych Urządzeń Rolnych (doc. dr hab. inż. Marek Urban).
Uruchomiono studia na kierunku geodezja urządzeń rolnych, głównie z inicjatywy doc. dr. inż. Romana Hlibowickiego.
Wydział otrzymał dodatkowe pomieszczenia w gmachu Poczty Głównej przy ul. Krasińskiego 1, w których zlokalizowano Katedrę Budownictwa Wiejskiego oraz 4 sale dydaktyczne.
Wydziałowi przekazano pomieszczenia w nowym budynku przy pl. Grunwaldzkim 24.
Nastąpiła reorganizacja wydziału, w wyniku której Katedry: Geodezji, Geodezji Wyższej i Fotogrametrii zostały połączone w zespołową Katedrę Geodezji. Jej kierownikiem został prof. dr hab. Roman Hlibowicki. Katedra Geodezyjnych Urządzeń Rolnych przekształciła się w Katedrę Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich. Jej kierownikiem został prof. dr hab. Marek Urban. Przemianowano też Katedrę Matematyki na Katedrę Zastosowań Matematycznych i Statystyki Matematycznej pod kierownictwem doc. dr. Tadeusza Cichego.
Wprowadzono w uczelniach instytutową strukturę organizacyjną i na wydziale utworzono:
Wydział otrzymał część pomieszczeń w budynku przy ul. Grunwaldzkiej 53.
W wyniku restrukturyzacji powstała struktura instytutowa. Zostały utworzone instytuty:
Powołano studia na kierunku budownictwo rolnicze.
Powstał Instytut Budownictwa Rolniczego, w którego skład weszły: Katedra Budownictwa Wiejskiego, Zespół Budownictwa Ogólnego przy byłej Katedrze Mechaniki Budowli i Konstrukcji Budowlanych, Zespół Geometrii Wykreślnej Byłej Katedry Matematyki oraz Zespół Ekonomiki Melioracji Wodnych.
Rozszerzono nazwę wydziału do postaci: Wydział Melioracji Wodnych z Oddziałem Geodezji i Urządzeń Rolnych oraz Instytutem Budownictwa Rolniczego (spełniającym funkcję oddziału).
Katedra Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich przekształca się w Instytut Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich (dyrektor – prof. dr hab. Marek Urban, zastępca dyrektora – doc. dr hab. arch. Zdzisław Pogodziński).
Z Instytutu Rolniczych Podstaw Melioracji wyodrębniono katedrę o dotychczasowej nazwie instytutu oraz Katedrę Agro- i Hydrometeorologii.
Na wydziale działały następujące jednostki organizacyjne:
Zmieniono nazwę wydziału na Wydział Melioracji i Inżynierii Środowiska.
Instytut Budownictwa Wodnego i Ziemnego zmienił nazwę na Instytut Inżynierii Środowiska, Instytut Melioracji Rolnych i Leśnych na Instytut Melioracji i Kształtowania Środowiska, Instytut Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich przekształcono w katedrę.
Katedrę Rolniczych Podstaw Melioracji przekształcono w Katedrę Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska.
Nastąpiła kolejna zmiana nazwy wydziału na Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji.
Po uruchomieniu studiów na kierunku architektura krajobrazu Instytut Budownictwa Rolniczego zmienił nazwę na Instytut Budownictwa i Architektury Krajobrazu a Instytut Melioracji i Kształtowania Środowiska na Instytut Kształtowania i Ochrony Środowiska.
Od 1 października 2002 roku uruchomiono studia na kierunku gospodarka przestrzenna.
24 października 2002 roku zostało uroczyście otwarte Laboratorium GIS powstałe przy Katedrze Geodezji i Fotogrametrii.
Powstało Centrum Modelowania Procesów Hydrologicznych jako jednostka wspólna Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Hydroprojektu Sp. z o.o.
Uczelnia przyjęła nową nazwę – Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, która bardziej oddaje charakter prowadzonych w niej badań oraz kierunków kształcenia.
Zakończyła się budowa Centrum Naukowo-Dydaktycznego przy pl. Grunwaldzkim 24a.
W roku 2006 na wydziale istniały następujące jednostki:
Otwarta została urządzona w przyziemiu budynku „Melioracja” Wydziałowa Biblioteka-Czytelnia w miejsce zlikwidowanych bibliotek w jednostkach organizacyjnych wydziału.
Na bazie uzyskanego doświadczenia pracowników Wydziałowego Laboratorium Komputerowego, w którym postawiono pierwsze w uczelni kroki w zastosowaniu metody kształcenia na odległość (e-learning), powstało Centrum Kształcenia na Odległość.
Powołano do życia wydziałową Stację Dydaktyczno-Badawczą w Mściwojowie. Bazą stacji jest budynek „Wodomistrzówka”, w którym znajduje się baza noclegowa oraz pomieszczenia socjalno-dydaktyczne.
Uruchomiono studia na kierunku inżynieria bezpieczeństwa.
Rozpoczęta przez dziekana, prof. dr. hab. inż. Jerzego Sobotę w roku 2005 dyskusja o restrukturyzacji wydziału doprowadziła do zmian organizacyjnych. W ramach wydziału działały nastę¬pujące jednostki:
Ośrodek Edukacji Ekologicznej powołano w 2010 roku na bazie Stacji Nawadniania Roślin z myślą o wykorzystaniu jego infrastruktury przez studentów, przede wszystkim nowo powołanej specjalności – odnawialne źródła energii – na kierunku inżynieria środowiska. Dla pozyskania funduszy na przebudowę i modernizację złożono wniosek do jednego z programów RPO Dolny Śląsk, który po ocenie merytorycznej znajduje się na rezerwowej liście projektów finansowanych ze środków UE.
Uruchomiono unikatowy kierunek studiów inżynieria i gospodarka wodna. Wydział jako jedyny w Polsce kształci na tym kierunku studiów.
Uruchomione zostały studia doktoranckie w dyscyplinie geodezja i kartografia.
Uzyskano pełne poparcie dla budowy Centrum Geo-Info-Hydro. Seniorem budowy został prof. dr hab. inż. Józef Sasik. Podpisano umowę na realizację budowy ze środków Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej.
Uruchomione zostały studia drugiego stopnia na kierunku gospodarka przestrzenna oraz studia polsko-chińskie na kierunku architektura krajobrazu w nowej specjalności o nazwie „tradycje chińskie i polskie w kształtowaniu krajobrazu”.
Zakończony został etap budowy największej inwestycji Wydziału – Centrum Geo-Info-Hydro.
Zakończono pomyślnie realizację projektu Centrum Geo-Info-Hydro, dzięki czemu Wydział zyskał bazę dydaktyczną w postaci najnowocześniej wyposażonych laboratoriów i pracowni.
Wydział obchodził Jubileusz 65-lecia swego powstania połączony z 45-leciem pracy zawodowej pięciu zasłużonych profesorów: prof. dr hab. inż. Zofii Więckowicz, prof. dr. hab. inż. Andrzeja Drabińskiego, prof. dr. hab. inż. Krzysztofa Kuczewskiego, prof. dr. hab. inż. Mariana Rojka, prof. dr. hab. inż. Jerzego Soboty. Podczas sesji zorganizowanej z tej okazji wręczono podwójne magisterskie dyplomy pierwszym absolwentom polsko-chińskich studiów na architekturze krajobrazu.
